Zawsze uważałam, że nauczyciele rozwijają się zawodowo,
tylko jeśli sami podejmują taką decyzję. Czasami jednak okoliczności nie dają
nauczycielom innego wyboru, jak tylko się rozwijać. Badania przeprowadzone
przeze mnie w 2012 roku na temat rozwoju zawodowego nauczycieli w kontekście prawniczego
języka angielskiego wykazały, że lektorzy rzadko sami wybierali ścieżkę kariery
nauczyciela prawniczego języka angielskiego i zazwyczaj byli w jakiś sposób zmuszani
poprzez okoliczności do podjęcia się nauczania języka angielskiego (2012: 122).
Pytani przeze mnie o to, jak się czuli na początku swojej kariery lektora
prawniczego języka angielskiego, używali słów takich jak: panika, zażenowanie,
stres, niepewność, utrata bezpieczeństwa i pewności siebie. Ankieta ta pokazała
jednak, że większość nauczycieli podjęła wyzwanie i z odwagą, otwartością i
zapałem stawiła czoła nowemu przedsięwzięciu. Ich narracje potwierdziły strategię
zalecaną przez Nunana (2001: 3), że to nauczyciele (sami) wybierają obszar,
który chcą doskonalić, i to staje się motorem ich rozwoju zawodowego. Wszystkie
osoby potwierdzały, że pogłębiały wiedzy z zakresu prawa poprzez m.in.:
czytanie książek prawniczych, podręczników akademickich, stron internetowych,
dwujęzycznych kodeksów i ustaw, powieści Grishama, tłumaczenie tekstów oraz
tworzenie list słownictwa.
Moim celem było zbadanie pozytywnego wpływu analizy potrzeb
językowych słuchaczy na rozwój zawodowy nauczycieli. Oczywistym jest, że im
większa wiedza nauczyciela o uczącym się i jego potrzebach, tym lepiej
dopasowane kursy są modelowane. Potrzeby językowe prawników są jednak na tyle
duże, że aby je zaspokoić nauczyciele muszą podejmować różnorodne działania,
aby rozwijać swoje kompetencje, tj. wiedzę i umiejętności. W rezultacie z
przeprowadzenia analizy potrzeb skorzystają nie tylko uczestnicy kursu, ale
również nauczyciele, ponieważ będą podejmowali on rozwój zawodowy.
W kontekście kursów prawniczego języka angielskiego
nawet lektorzy doświadczeni w nauczaniu innych rodzajów języka angielskiego, po
raz kolejny musieli podejść do swojej pracy jako debiutanci i wypracowywać
własne know-how, a przede wszystkim zdobyć i poszerzyć wiedzę z zakresu prawa.
Dla wielu z nich był to punkt zwrotny w ich karierze zawodowej i szansa zarówno
na rozwój, jak i utrzymanie zatrudnienia.
Sytuacja ta jest doskonałą ilustracją opinii wielu
lingwistów, którzy twierdzą, że praca nauczycieli języków specjalistycznych to
coś więcej niż tylko nauczanie. Z tego powodu preferują oni termin „specjalista”
(ang. practitioner) (Robinson, 1991; Dudley Evans & St. John, 1991), gdyż
ten termin lepiej podsumowuje zakres obowiązków nauczycieli ESP i docenia różne
role, jakie oni wypełniają w trakcie kursów. A mogą się one być następujące:
- Praktyk ESP (English for
Specific Purposes) jako nauczyciel, który zarówno naucza języka, odpowiednich
umiejętności językowych jak i mikro-umiejętności (np. gramatyki, słownictwa,
gatunków tekstów, z których uczący się będą mieli styczność). Odwieczne pytanie
dotyczy tego, ile wiedzy merytorycznej z zakresu prawa powinni posiadać
nauczyciele, zwłaszcza lektorzy prawniczego języka angielskiego, którzy
zazwyczaj nie posiadają wykształcenia prawniczego, oraz ile powinni się
zaangażować w nauczanie treści sensu stricto prawnych, tj. kto jest
„ekspertem” w zakresie prawa na zajęciach. Jak zasugerowała Northcott
(2008:40), na to, w jakim stopniu nauczyciel ELP musi bezpośrednio zaangażować
się w wyjaśnianie kwestii prawnych, będzie miał wpływ poziom wiedzy prawniczej
uczniów. Na kursach języka obcego dla celów specjalistycznych nauczyciele mają
możliwość polegania na wiedzy merytorycznej słuchaczy, a sami powinni pozostać
ekspertami w zakresie języka obcego.
- Praktyk ESP jako
„partner/kolaborant” który współpracuje z różnymi grupami
specjalistów na różnych etapach projektowania i podczas trwania kursu. Mogą to
być uczący się, którzy wnoszą swoją specjalistyczną wiedzę do klasy, lub
eksperci z poszczególnych dziedzin, którzy pełnią rolę konsultantów w zakresie
treści, typów zadań lub umiejętności, które powinny pojawić się na zajęciach,
lub inni nauczyciele-specjaliści w zakresie ESP, z którymi mogą dzielić się
doświadczeniami, materiałami i uczyć się od siebie nawzajem.
- Nauczyciel-specjalista ESP
jako tester, który jest podejmuje różnego rodzaju działania ewaluacyjne, np.
ocenę wyników uczniów za pomocą testów kwalifikacyjnych, testów
diagnostycznych, egzaminów certyfikacyjnych (np. TOLES, LCCI, IELTS), ewaluację
kursów, materiałów dydaktycznych itp.
- Nauczyciel-specjalista ESP
jako projektant kursów i twórca materiałów – tradycyjnymi rolami opisywanymi w
literaturze, gdyż w przypadku kursów bardzo specjalistycznych często nie jest
możliwe korzystanie z samego podręcznika bez dodatkowych materiałów. W
przypadku kursów prawniczego języka angielskiego sytuacja poprawiła się
znacznie w ciągu ostatniej dekady, kiedy to opublikowano wiele nowych
podręczników. Nauczyciele prawniczego języka
angielskiego wciąż często nadal piszą swoje materiały, ale ich praca częściej
koncentruje się na selekcji i adaptacji istniejących, publikowanych materiałów,
co jest zgodne z nowym trendem w edukacji, który zaleca „opiekowanie się
treścią” (ang. content curation), polegając na wyszukiwaniu, filtrowaniu, organizowaniu
i udostępnianiu istniejących materiałów, a nie tworzeniu własnych materiałów od
podstaw.
- Nauczyciel-specjalista ESP
jako badacz to rola nakładającą na nauczycieli potrzebę nadążania za rosnącą
ilością publikowanych badań, np. nad analizą potrzeb, nowymi trendami w ESP,
metodologią nauczania, itp. Rola badacza jest również tą, którą nauczyciele
przyjmują na różnych etapach procesu projektowania kursu. Może ona na przykład
polegać na przeprowadzeniu analizy potrzeb uczniów lub ewaluacji kursów, które
mogą pomóc lektorom lepiej zrozumieć potrzeby i preferencje ich studentów, a
także zaprojektować kursy, które pełniej zaspokoją potrzeby studentów. Badania
mogą również pomóc nauczycielom stać się ekspertami w swoich dyscyplinach, a w
rezultacie trenerami nauczycieli, prelegentami na konferencji, autorami
artykułów lub pracownikami naukowymi pracującymi nad kolejnym stopniem
naukowym.
Zrozumienie złożoności różnych ról, jakie pełnią
nauczyciele/specjaliści w ramach ESP, może pomóc im w zrozumieniu, w jaki
sposób mogą sami rozwijać się zawodowo. Ponieważ proces ten jest bardzo często
działaniem typu „zrób to sam”, nauczyciele muszą wiedzieć, że aby stać się
doświadczonym nauczycielem lub powinni rozwijać swoje różne role, które są im
przydzielane w sali zajęciowej i poza nią.
Bailey, K., Curtis, A. and Nunan, D. 2001. Pursuing Professional Development: The Self
as Source. Boston, Massachusetts: Heinle and Heinle.
Dudley-Evans, T. and St. John, M. J. 1998. Developments in English for Specific
Purposes. Cambridge: Cambridge University Press.
Łuczak, A.
2012. ‘Learning to teach legal English. Teacher’s professional development in
ELP context’. Scientific Bulletin.
Education Sciences Series, 114-142. Pitesti: University of Pitesti
Publishing House: Year IX, no. 2.
Northcott,
J. 2008. ‘Language education for law professionals’ in J. Gibbons and M.T.
Turell (eds.) Dimensions of Forensic
Linguistics,27-45. Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.
Robinson,
P. 1991. ESP Today: A Practitioner’s Guide. Prentice Hall International
Language Teaching.